tablica 1

Wąwóz

Znajdujemy się w naturalnym wąwozie wyrzeźbionym w wapiennym, niezbyt twardym podłożu  przez potok Jasienica. Jest to miejsce unikatowe w skali Górnego Śląska, podobne do form, jakie spotykamy na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej. Tutejsze podłoże skalne nie pochodzi jednak z okresu jurajskiego, lecz z triasu, jest zatem jeszcze starsze i liczy sobie ponad 200 milionów lat. Czas, w którym Jasienica żłobiła podłoże skalne, możemy mierzyć „zaledwie” w tysiącach lat. W czasie wezbrań po roztopach lub nawalnych deszczach następowała erozja denna koryta potoku. Z czasem stało się ono na tyle zagłębione, że woda spływająca do potoku rozlewała się na stoki powstającego wąwozu i rozmywała je.

W wąwozie panuje specyficzny mikroklimat: wilgotność powietrza jest większa, a dobowe i roczne wahania temperatur są mniejsze niż na sąsiednich terenach. Nad samym potokiem przez prawie cały rok utrzymuje się duża wilgotność gleby.  Z tych względów w pobliżu dna wąwozu szata roślinna ma pośredni charakter między grądem i łęgiem olszowo-jesionowym. Gatunkami lubiącymi wilgotne stanowiska, kojarzonymi raczej z łęgiem niż z grądem, są tutaj na przykład: olsza czarna, czeremcha zwyczajna, wiąz górski, pokrzywa zwyczajna, świerząbek orzęsiony, niecierpek pospolity, wietlica samicza, bodziszek cuchnący, kuklik zwisły, jasnota plamista, czartawa drobna, jaskier rozłogowy.